Stefan Ehrenkreutz - (ur. 13 października 1880 w Łowiczu, zm. 20 lipca 1945 w Wilnie) – polski historyk prawa, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, zwolennik linii politycznej Piłsudskiego, senator II Rzeczypospolitej, ostatni rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

W okresie międzywojennym profesor uniwersytetu w Wilnie (1939 rektor), po I wojnie zasłużył się jako organizator archiwów państwowych. Naukowo zajmował się dawnym prawem sądowym polskim i litewskim oraz ustrojami państw Europy Wschodniej. Autor szeregu prac dotyczących Litwy i stosunków polsko-litewskich. Był członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1934), członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. W latach 1930-1938 zasiadał w Senacie.

Organizator i długoletni prezes zarządu Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie - pionierskiej polskiej placówki sowietologicznej. Podczas II wojny światowej prof. Stefan Ehrenkreutz kierował w konspiracji Polskim Uniwersytetem Wileńskim, oficjalnie pracując jako stróż nocny.

Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej do Wilna w lipcu 1944 r. został 28 sierpnia 1944 r. aresztowany przez NKWD i oskarżony o to, że "...był przedstawicielem klasy panującej w Polsce przed rokiem 1939 i wrogiem państwa sowieckiego." Zmarł w szpitalu więziennym z wyczerpania organizmu.