Stanisława Kowalewska z Nowego Holeszowa (gm. Hanna, pow. włodawski, woj. lubelskie) zajmuje się głównie tkactwem, jak i krawiectwem ludowym. Jest trzykrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (także tegoroczną) oraz laureatką Nagrody im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” z 2013 r. Jej domeną jest perebor – ornament tkacki, który występował w północno-wschodniej części Polski. Na terenie Lubelszczyzny pokrywał się z zasięgiem stroju nadbużańskiego i włodawskiego. Był elementem zdobiącym m.in. koszule, spódnice, zapaski i zawojki na głowę. Już przed II wojną światową perebory były rzadko wykonywane. Umiejętność ich tkania przetrwała dzięki nielicznym tkaczkom, które zaczęły wykonywać prace na konkursy muzealne m.in. dzięki Stanisławie Kowalewskiej. Perebory nauczyła ją tkać matka chrzestna – tkaczka Stanisława Baj. Pani Stanisława tka od czternastego roku życia (od 1958 r.). Od lat jest ekspertem w dziedzinie tkactwa w Nadbużańskim Uniwersytecie Ludowym w Husince. Tkaczki tam zgromadzone doprowadziły do wpisania „Pereborów – nadbużańskich tradycji tkackich” na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Pani Stanisława chętnie dzieli się swoimi umiejętnościami i wiedzą. Współpracuje z wieloma instytucjami kultury, bierze udział w konkursach. Jest aktywną twórczynią, a swoją pracą przyczynia się do zachowania i kontynuacji elementów kultury nadbużańskich terenów, m.in. poprzez pokazy i warsztaty. Prowadzi własną pracownię tkacką w Nowym Holeszowie, która znajduje się na „Szlaku tkackim Południowego Podlasia i Polesia – perebor”. Odtwarza i upowszechnia tradycyjne wzory, ale również tworzy własne wzornictwo w oparciu o perebory.