Genowefa Miazek (1938-2015) ur. 15 lipca 1938 roku w Jeziorku, zm. 8 grudnia 2015 roku. Pochodziła z rodziny, w której tradycje hafciarskie były bardzo silne i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Sztuki hafciarskiej nauczyła się od swojej mamy. Początkowo podpatrywała prace swoich starszych koleżanek, by w 15. roku życia rozpocząć samodzielną naukę. Tak zrodziła się jej miłość do sztuki ludowej, której pozostała wierna do samego końca. W październiku 2015 r. ostatni raz wzięła udział w sesji zdjęciowej do powstającej drugiej części Elementarza Twórcy Ludowego. Niestety nie doczekała się jego wydania.


Swoje prace wykonywała metodą ręczno-maszynową. Pomysły na wzory - jak mówiła - czerpała z głowy, a wyroby wykonywała sercem. Może dlatego są one niepowtarzalne. Swoimi wzorami chętnie dzieliła się z innymi hafciarkami. Oprócz tradycyjnych haftów wykonywała również ozdoby na obrusy do kościołów, stroje dla dorosłych i dzieci do Pierwszej Komunii Świętej, a także bieżniki z elementami świątecznymi, obrusy i serwetki wykonane metodą richelieu. Jej prace znane są nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Prezentowała je m. in. w USA, Holandii i Bułgarii. Przez 20 lat pracowała w Sztuce Łowickiej. Należała do prestiżowego Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie. Chętnie brała udział w różnego rodzaju wydarzeniach promujących łowicki folklor ludowy, a także w festynach, podczas których prowadziła warsztaty ludowe. Była osobą bardzo lubianą, zawsze chętną do pomocy. Za swój największy sukces w sztuce ludowej, uważała wykonanie strojów łowickich: damskiego i męskiego jako dar dla Ojca Świętego – Jana Pawła II.
Za swoją działalność wyróżniona i odznaczona została:

• Odznaką Zasłużona dla Kultury Polskiej nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2003 roku.
• Srebrnym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta RP w 2010 roku.