Z okazji Jubileuszu Maria Owczuk otrzymała od burmistrza Łowicza Krzysztofa Jana Kalińskiego serdeczne gratulacje. Razem z listem gratulacyjnym Pani Maria otrzymała także drewnianą rzeźbę przedstawiającą łowicką parę, pozłacaną monetę „70 Księżaków”, haftowaną poduszkę oraz kwiaty. W trakcie kameralnego spotkania, które odbyło się 7 maja 2014 r. w sali radzieckiej łowickiego ratusza, burmistrz Kaliński odczytał także list gratulacyjny dla pani Marii, otrzymany od premiera RP Donalda Tuska. Swoje życzenia oraz finansowy upominek podarował również przedstawiciel KRUS Krzysztof Klat. W uroczystości uczestniczyli najbliżsi pani Marii m.in. córka Krystyna Szymanowska i syn Tadeusz Owczuk.

Warto zaznaczyć, że stulatka sama, o własnych siłach dotarła do ratusza, gdyż jest w świetnej kondycji i wcale nie wygląda na swój wiek.

Życzymy Pani Marii 200 lat i samych pogodnych dni!

Maria Owczuk (Sieczko) urodziła się 1 maja 1914 r. w Chotowie leżącym na terenie dawnych Kresów Wschodnich. Jej mąż Adolf pochodził z również z Kresów, z miejscowości Rusaki. Do środkowej Polski przyjechała z synem i mężem w 1945 roku, który został wcielony do Ludowego Wojska Polskiego. Rodzina osiedliła się we wsi Koszajec w gminie Rybno, gdzie prowadziła gospodarstwo rolne.

Mieli czworo dzieci (trzech synów i córkę). W 1878 r. zamieszkali w Łowiczu na osiedlu Starzyńskiego. Dwa lata później w 1980 r. odszedł mąż pani Marii i od tamtego czasu mieszka sama, lecz niepozbawiona opieki i troski najbliższych, przyjaciół i sąsiadów. 100-latka doczekała się ośmioro wnucząt i dwanaścioro prawnucząt. Liczba prawnucząt powiększy się, gdyż dwoje kolejnych dzieci, przyjdzie na świat w tym roku.

Jubilatka, jak mówią jej najbliżsi, jest dobrą, spokojną, wyrozumiałą i bardzo religijną osobą. Cieszy się dobrym zdrowiem, a u lekarza ostatni raz była 40 lat temu. Słabo słyszy, ale dużo czyta. Lubi ludzi, często się uśmiecha i wszystkim dobrze życzy. Jej życiową dewizą i sposobem na długowieczność jest serdeczność. Wychodzi z założenia, że Pana Boga nigdy nie należy o nic prosić tylko Mu stale dziękować za otrzymane dobro.