Od połowy XIX w. Księżacy ubierali się w pasiaste samodziałowe portki z tłem w kolorze ciemnoczerwonym. Na przełomie XIX i XX w. modna stała się barwa pomarańczowa. Koszule lniane podobnie jak u kobiet miały krój przyramkowy i tak samo były zdobione haftem. Młodzi mężczyźni na nie zdobione koszule zakładali tak zwane krawaty, bardzo obficie haftowane. Były one zwykle wykonane z płótna lub aksamitu. "Lejbiki" - sięgające ud kamizele, zapinane na jeden rząd metalowych guzików, szyto z czarnego kupnego sukna.

Noszone w XIX i na początku XX w. "spencerki" wyglądały jak lejbiki z rękawami. Późniejsze sięgają do bioder i były zapinane na tak zwane "potrzeby". W ubiegłym stuleciu bogaci gospodarze zakładali sukmany w kolorze czarnym i białym z sukna nabywanego w mieście. Nazywano je "kromnymi" - były uszyte z tkaniny kupionej na kramie.

Te drogie sukmany miały krój żupanowy i były mocno marszczone w dolnej, tylnej części. Biedni chłopi, a zamożni na co dzień zakładali tak zwane "brzezinioki" - z tańszego sukna samodziałowego o prostym kroju. W XX w. popularne stały się "kapoty" z czarnego sukna wzorowane na miejskich płaszczach, zapinane na szamerowanie lub potrzeby.

Księżacy zawsze do ubioru zakładali zawiązane w talii pasy. Nakrycie głowy zawsze stanowił filcowy kapelusz, często zdobiony haftowaną aksamitką. Na nogach nosili buty z czarnej skóry z wysokimi cholewami. Regionalne stroje łowickie posiada nadal wielu Księżaków. Można je podziwiać nie tylko w salach muzealnych, ale również podczas procesji ważnych świąt kościelnych, np. Bożego Ciała czy występów zespołów folklorystycznych.