Na zawsze pozostanie w sercach Księżaków.

Józef Zawitkowski pseud. Ks. Tymoteusz ur. 23 listopada 1938 r. w Wale, w rodzinie chłopskiej. Był poetą, kompozytorem, biskupem pomocniczym warszawskim w latach 1990–1992, biskupem pomocniczym łowickim w latach 1992–2013, a od 2013 biskupem seniorem diecezji łowickiej.

Ukończył studia teologiczno-filozoficzne w Metropolitarnym Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie. Wyświęcony został przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski. Ukończył studia na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w sekcji muzyki, które ukończył w 1970 roku z tytułem magistra teologii w zakresie muzyki kościelnej. Autorem 120 wydawnictw książkowych o tematyce religijnej. Wielkim miłośnikiem Księstwa Łowickiego, kultury i obyczajów. Duchowym opiekunem zespołów ludowych „Koderki”, „Blichowiacy” i „Ksinzoki”.

Propagatorem „łowickości” w każdym zakątku Polski i za granicą. Autorem wielu tekstów utworów ludowych dla Dziecięco-Młodzieżowego Zespołu Ludowego „Koderki”. Przez 11 lat pracował jako wikariusz kolejno w parafiach: Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krośniewicach (1962-1965), św. Jana Kantego w Legionowie (1965-1966), Nawrócenia Świętego Pawła Apostoła w Warszawie (1966-1968), Świętego Zygmunta w Warszawie (1968-1971), w parafii archikatedralnej Świętego Jana Chrzciciela w Warszawie (1971-1973).

W latach 1973-1978 był rezydentem przy parafii Dzieciątka Jezus w Warszawie. Od 1978 do 1982 pełnił funkcję proboszcza w parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Warszawie. W 1982 roku został ustanowiony proboszczem parafii kolegiackiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łowiczu. W latach 1982-1990 był ponadto dziekanem dekanatu Łowicz – Kolegiata. W 1970 roku został pedagogiem w Instytucie „Musica Sacra” w Aninie. Od 1971 do 1982 pełnił funkcję kierownika Kursu Szkolenia Organistów Archidiecezji Warszawskiej.

W latach 1975-1978 był referentem w Wydziale Duszpasterskim Kurii Metropolitalnej. Od 1980 wygłaszał homilie podczas mszy świętych transmitowanych z kościoła św. Krzyża w Warszawie przez I Program Polskiego Radia. Do 2006 r. wygłosił blisko 140 kazań. Wszyscy rozpoznawali go po zawołaniu: „Kochani moi” Tak też zatytułowane są cztery tomy jego „Kazań Świętokrzyskich”.

W 1981 roku otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1985 roku został mianowany kanonikiem gremialnym prymasowskiej kapituły kolegiackiej w Łowiczu. 26 maja 1990 roku papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Ausana. Święcenia biskupie otrzymał, 9 czerwca 1990 roku na Starym Rynku w Łowiczu przed kolegiatą Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Polski, któremu asystowali Damian Zimoń, biskup diecezjalny katowicki i Władysław Miziołek biskup pomocniczy warszawski. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Servus et filius ancillae” (Jam sługa Twój, syn służebnicy).

W latach 1990-1992 piastował urząd wikariusza generalnego. Rezydował w Łowiczu jako tamtejszy wikariusz biskupi, pozostając proboszczem parafii kolegiackiej. W latach 1991 – 1992 był prepozytem kapituły prymasowskiej w Łowiczu. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady biskupiej archidiecezji warszawskiej. 25 marca 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym nowo utworzonej diecezji łowickiej. W diecezji objął urząd wikariusza generalnego, a także przewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego, Wydziału Nauki Katolickiej i Wydziały Spraw Zakonnych. Został ponadto członkiem Komisji Organistowskiej, a także rady kapłańskiej i kolegium konsultorów.

9 grudnia 2013 roku papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji łowickiej. W konferencji Episkopatu Polski w latach 90-tych był członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego, w ramach której pełnił funkcję przewodniczącego Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej. W 2008 roku został opiekunem duchownym Związku Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” w Polsce. Ksiądz biskup Józef Zawitkowski był również kompozytorem małych form muzycznych dla chórów i zespołów wokalnych. Autorem tekstów pieśni religijnych m.in. „Panie dobry jak chleb”  „Abyśmy byli jedno”, a także „Panie zostań z nami”, |Jezu tyś drogą”, „Chwała moc i dziękczynienie”.

Za swoją działalność odznaczony: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Laureat Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Franciszka Karpińskiego (1998), Nagrody specjalnej im. Włodzimierza Pietrzaka, Nagrody im. ks. prof. Janusza Pasierba (2004), a także Feniksa Specjalnego (2012), wyróżnienia przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich. Otrzymał tytuł honorowego obywatela: Łowicza, Krośniewic, Skierniewic, Nowego Miasta nad Pilicą, Warszawy, Rawy Mazowieckiej oraz gminy Lipce Reymontowskie.

Został także uhonorowany tytułem „Zasłużony dla Ziemi Rawskiej” i „Łowickiej Róży”. W 2016 roku odsłonił swoją „gwiozdę” w Alei Gwiozd Łowickich w Łowiczu, przyznaną za upowszechnianie i ochronę dóbr kultury ludowej.