Tak w największym skrócie można przedstawić postać a zarazem temat kolejnej odsłony historycznego cyklu wykładów organizowanych w Zakładzie Karnym w Łowiczu przez łódzki oddział Instytutu Pamięci Narodowej.

Tym razem prelegentem wprowadzającym w życiorys i niezwykłą historię legendarnego generała był Grzegorz Nawrot – kierownik Biura Edukacji Publicznej IPN. Jego wykład zbiegł się z 63. rocznicą wykonania haniebnego wyroku śmierci na generale Fieldorfie w piwnicach mokotowskiego więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie 24 lutego 1953 r. i niemal w przededniu obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, który przypada 1 marca.

Emanowała z niego jakaś siła, przyciągał jak magnes, wszyscy się do niego garnęli, miał instynkt wodzowski, był przyjacielem, kolegą, doradcą, ojcem dla nas, był wzorem elokwencji, z ogromnym poczuciem humoru i optymizmu, o niezachwianej uczciwości i godności, człowiek honoru i oficerskich zasad, wielkość osobowości i człowieczeństwa – to tylko niektóre z licznych przymiotów, którymi określały Fieldorfa osoby, które miały szczęście spotkać go na swojej drodze życiowej, czy to podczas wspólnej służby wojskowej, więzienia i obozu pracy na Uralu, czy chociażby uwięzienia przez NKWD i UB w mokotowskim areszcie.

Zachowały się też świadectwa ocalenia przez niego życia współwięźniom. – Jego postępowanie i wybory życiowe można by postawić jako wzór do naśladowania młodzieży – mówił jeden z bohaterów filmu Aliny Czerniakowskiej "On wierzył w Polskę", który poświęcony jest pamięci generała, a którego emisja była częścią spotkania.

Fieldorf był skazany przez ówczesne władze komunistyczne na śmieć przez powieszenie bez dowodów winy, co kwalifikuje się na zbrodnię sądową. Cały proces prowadzony był w utajnieniu. Prezydent Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Ówczesny prokurator Witold Gatner, uczestniczący w egzekucji gen. Fieldorfa, tak opisywał ten moment: "Nie opierał się, szedł spokojnie, wyprostowany, sprawiał wrażenie opanowanego człowieka.

Nie krzyczał, nie wykonywał żadnych niepotrzebnych gestów. Można wprost powiedzieć, że opanowanie jakie przejawiał w obliczu tak dramatycznego wydarzenia można było wręcz podziwiać". Tak został zamordowany człowiek, który całe życie służył Polsce.

Nieszczęściem Fieldorfa było to, że wyrok na nim wykonano zaledwie kilka dni przed śmiercią Stalina, po której nastąpiła w Polsce polityczna odwilż. Nie wykluczone, że wyrok śmierci mógł zostać zamieniony na więzienie – przypuszczał prelegent. W lipcu 1958 r. Generalna Prokuratura postanowiła umorzyć śledztwo z powodu braku dowodów winy Fieldorfa. W marcu 1989 r. został zrehabilitowany, zmieniono postanowienie, „zarzucanej mu zbrodni nie popełnił”. Nie sposób wskazać miejsce, gdzie został złożony do dołu śmierci. Ciało generała spoczywa prawdopodobnie na Powązkach, blisko symbolicznego grobu wystawionego dla uczczenia jego pamięci.

Większość uczestników sfingowanego procesu nie dożyło III RP, a trzem ich uczestnikom nie udało się postawić zarzutów co można uznać za chichot najnowszej historii Polski.

Tekst i zdjęcia, ppor. Robert Stępniewski – rzecznik prasowy ZK w Łowiczu.