Drugi dzień wyprawy rozpoczęli od przejechania Szlaku Dębów Królewskich, by następnie udać się do Narewka, gdzie zwiedzili małą galerię ze zbiorami, ukazującymi twórczość miejscowych artystów i rękodzielników. Kolejnym punktem wyprawy był Zalew Siemianówka oraz Gródek. Następnego dnia ruszyli Szlakiem Tatarskim odwiedzając meczety w Kruszynianach i Bohonikach. Czwartego dnia obejrzeli Muzeum Ziemi Sokólskiej i nawiedzili Sanktuarium Maryjne w Sokółce. Udali się również do Augustowa.

Podczas spaceru po mieście, odwiedzili m.in. słynną restaurację Albatros i ławeczkę na której siedzi, nie mniej słynna, Beata. Dziewczyna uwieczniona została w znanej piosence pt. Siedem dziewcząt z Albatrosa, autorstwa Piotra Szczepanika i wykonywanej przez Janusza Laskowskiego. Następnego dnia udali się do Sanktuarium w Studzienicznej oraz wzięli udział w rejsie po Kanale Augustowskim, którego atrakcją jest pokonywanie śluz wyrównujących poziom wody.

Podczas wyprawy, niezapomnianym wydarzeniem był udział w koncercie Orkiestry Klezmerskiej Teatru Sejneńskiego, który odbył się w synagodze w Sejnie. Na trasie wyprawy znalazł się również słynny pokamedulskiego Klasztoru w Wigrach.

Przebywając na Podlasiu udali się również na Litwę do miejscowości Druskienniki. Miejscowość ta nie znalazła się przypadkowo na trasie ich wyprawy, ponieważ w 1920 roku stacjonował w niej 10 Pułk Piechoty, zanim na stałe przybył on do Łowicza w 1921 r. Nad brzegiem Niemna odnaleźliśmy skromny wojenny cmentarz żołnierzy polskich 1914-1918. Spędzając tutaj dwa dni, pojeździliśmy po licznych ścieżkach rowerowych biegnącymi wokół Druskiennik oraz zwiedziliśmy to piękne uzdrowisko z licznymi atrakcjami turystycznymi – mówił relacjonując wyprawę Adam Szymański z łowickiego PTTK. Część ekipy, która pozostała w Sejnach udała się do Krasnogrudy, gdzie znajduje się dworek Czesława Miłosza, a kolejnego dnia do Puńska. Wszyscy zakończyli wyprawę, 16 sierpnia w Suwałkach.

Był to kolejny obóz rowerowy zorganizowany przez „Szprychę”, który z pewnością pozostanie na długo w pamięci jego uczestników. Na szlaku spotkaliśmy się z wielokulturowością tamtejszych terenów. Drogi nasze wiodły często poprzez lasy i pola, a pod kołami mieliśmy bruk. Oprócz przekręcenia ok. 500 km, był czas na spacery, koncert, spływ i degustację regionalnych potraw: kartaczy, babek i kiszek ziemniaczanych. Dla jednych z nas była to pierwsza wyprawa w te terenu. Inni przywoływali wspomnienia sprzed lat. Poszły dwie dętki, jedna opona i suport. Ale daliśmy radę. – cieszą się uczestnicy wyprawy.

Gdzie pojadą w przyszłym roku? Zobaczymy. Plany już są!