Romuald Oczykowski urodził się, 26 sierpnia 1845 r. w Szczawinie Borowym. Jego ojciec Wincenty Sebastian pochodził z rodziny od pokoleń trudniących się propinacją (W Polsce XVI–XIX w. wyłączne prawo pana dóbr ziemskich do produkcji i sprzedaży trunków, zwłaszcza piwa i gorzałki, poddanym chłopom zamieszkującym te dobra, także obowiązek kupowania przez nich trunków w dworskiej karczmie. Jego Matka wychowana była w patriotycznej rodzinie (ojciec był napoleończykiem i powstańcem listopadowym).

Po początkowym wychowaniu domowym, był uczniem szkoły w Łaźnikach, Szkoły Powiatowej w Łowiczu, gimnazjum w Piotrkowie i Szkoły Głównej w Warszawie. Po zakończeniu edukacji korespondentem wielu pism, założycielem księgarni w Łowiczu, zaangażowanym w wielu organizacjach i stowarzyszeniach. W 1908 r. był jednym z założycieli łowickiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) w Łowiczu. Dziś działającego pod szyldem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK). Działał również w ruchu teatralnym i Ochotniczej Straży Ogniowej, wspierał nieistniejący już dzisiaj szpital św. Tadeusza, mieszczący się niegdyś w miejscu obecnie przebiegającej ul. Zamkowej i łowicki klasztor sióstr bernardynek (w Alejkach Sienkiewicza).

Był autorem wielu publikacji regionalnych i religijnych, Oprócz „Przechadzki po Łowiczu” również „Obrazy cudowne w dawnym powiecie łowickim”, „O życiu i śmierci Św. Wiktorii…”, „O życiu i śmierci św. Jana Nepomucena” i innych. Zmarł w 1920 roku. Pochowany został na cmentarzu kolegiackim (dziś katedralnym) w Łowiczu.

Z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oddział w Łowiczu, rok 2020 został ogłoszony Rokiem Romualda Oczykowskiego. W obchody te włączyło się wiele instytucji, które w ciągu roku realizują różne projekty, przypominające działalność tego zasłużonego Łowiczanina.