1404 - Erekcja parafii przy kościele św. Ducha. Parafia została erygowana przez arcybiskupa Mikołaja Kurowskiego. Kościół dla nowej parafii pobudowany został przez Janka z Uniejowa

1669 - Przywilej wystawiony przez króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego potwierdzający wcześniejsze nadania królów polskich zwalniające mieszkańców Łowicza z płacenia cła i targowego.

1912 - Uroczyste otwarcie Łaźni Miejskiej. Łaźnia została zbudowana przez magistrat miasta w 1902 roku. Jednak dopiero działania Towarzystwa Higienicznego ze stojącym na czele dr Stanisławem Stanisławskim pozwoliły na oddanie łaźni do użytku publicznego. Poświęcenia Łaźni Miejskiej dokonał ks. Maksymilian Cichocki. Z tej okazji ukazał się (11X) specjalny numer kąpielowy "Łowiczanina".

1668 - Konsekracja kolegiaty łowickiej pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja. Odbudowy nowego kościoła kolegiackiego podjął się ok. 1652 roku ówczesny prymas Maciej Łubieński h. Pomian (herb nad głównym wejściem do kościoła), który "nakładem wspanialszym aniżeli królewskim" zbudował kolegiatę w formie istniejącej do dzisiaj. Nowy murowany kościół połączył istniejące kaplice prymasów: Uchańskiego, Tarnowskiego, Wężyka i Lipskiego. Przebudową kolegiaty kierował Tomasz Poncino. Konsekracji kolegiaty dokonał prymas Mikołaj Prażmowski.

1639 - Pożar na ulicy Mostowej. Ogień obrócił "w perzynę" całą ulicę Mostową, dopiero co odbudowaną po największym pożarze miasta w 1635 roku.

1991 - Miasto opuszczają ostatni żołnierze radzieccy. W dniu tym z Łowicza wyjechali ostatni żołnierze i cywile stacjonujący (od zakończenia II wojny światowej) w jednostce przy ul. Kiernozkiej (obecnie ul. Seminaryjna).

1655 - Pożar kościoła i klasztoru bernardynów. Szwedzi stacjonujący w Łowiczu poczynili znaczne straty w zabudowaniach klasztornych. Zniszczony został klasztor i kościół bonifratrów, kościół św. Jana Chrzciciela, kaplica św. Krzyża oraz klasztor dominikanów. Sprofanowana została również dopiero co odbudowana kolegiata łowicka. Nie ucierpiał tylko klasztor i kościół ss. bernardynek.

1917 - Kaplica św. Karola Boromeusza zostaje oddana katolikom. Kaplica została zamieniona w 1886 roku na cerkiew prawosławną. Młodzież katolicka miała uczestniczyć w nabożeństwach w kościele popijarskim. Poświęcenia zwróconej kaplicy dokonał proboszcz parafii św. Ducha ks. Jan Niemira.

1710 - Zaraza w mieście. Dlatego też sesja Kapituły łowickiej odbyła się Strzelcewie koło Łowicza. Prymas Stanisław Szembek mianował kanonikiem Jana Rolicz Owsianego z obowiązkiem głoszenia kazań.

1419 - Przywilej arcybiskupa Mikołaj Trąby. W roku tym arcybiskup przeprowadził unifikację prawa miejskiego dla całej konurbacji wg prawa średzkiego (teutońskiego). Mieszczanie zostali wyjęci od jurysdykcji obcych starostów i urzędników, a poddani zostali pod jurysdykcję wójta łowickiego. Wójt mógł sądzić sprawy sporne i kryminalne mieszczan łowickich. Od wyroku można było odwołać się do starosty arcybiskupiego (pośrednio do samego arcybiskupa).

1553 - Dekret starosty łowickiego nakazujący kmieciom i wójtom wiejskim powrót do swoich dóbr w mieście Łowiczu lub ich sprzedanie.

1901 - Powstanie Towarzystwa Wzajemnego Kredytu w Łowiczu. W dniu tym odbyło się zebranie założycielskie, na którym 130 członków-założycieli złożyło kapitał w sumie prawie 20 tysięcy rubli. Jednocześnie powołano Zarząd, Radę i Komisję Rewizyjną. Zadaniem towarzystwa było udzielanie pożyczek na rozbudowę życia gospodarczego w mieście. Towarzystwo Wzajemnego Kredytu przemianowane w 1922 roku na Spółdzielczy Bank Ziemi Łowickiej, było jedną z prężniej działających instytucji społeczno - kredytowych obok działających m.in. Żydowskiego Banku Spółdzielczego i Komunalnej Kasy Oszczędności.

1658 - Zmarł Andrzej Kazimierz Cebrowski, lekarz, aptekarz i kronikarz. Był nadwornym lekarzem prymasów: Gembickiego, Wężyka i Lipskiego. Związany z rodzinną tradycją (przywilej aptekarski z 1566 roku) prowadził w Łowiczu aptekę. Był pierwszym kronikarzem miasta, napisał "Roczniki miasta Łowicza pisane w latach 1648 - 59" oraz sporządził kopiarz dokumentów miasta. Po pożarze miasta w maju 1635 roku ufundował kościół szpitalny św. Leonarda. Zmarł na zarazę w Łowiczu.