Według projektu rewitalizacji planowane jest odtworzenie historycznego projektu Miejskiego Międzyszkolnego Ogrodu Przyrodniczego. Składał się on będzie z ogrodu ozdobnego z poletkami doświadczalnymi, które będą prowadzone przez uczniów Szkoły Podstawowej Nr 2 i Gimnazjum Nr 2 w Łowiczu.

Odtworzony zostanie także układ głównych dróg parkowych na podstawie historycznego planu oraz wytyczone nowe alejki na głównych kierunkach, współcześnie występującego ruchu pieszego przez park. Przy głównych wejściach do parku ustawione zostaną trzy pergole, które pełnić role symbolicznych bram parku.

Posadzone zostaną także nowe rośliny, które nawiązując do kolekcjonerskiego i doświadczalnego charakteru parku, będą opisane w formie tabliczek zawierających polską i łacińską danej rośliny. Jeśli wszystko przebiegać będzie z godnie z planem, po nowym parku będziemy mogli spacerować pod koniec czerwca przyszłego roku.

Park im. Adama Mickiewicza jest miejskim, publicznym parkiem zabytkowym, wpisanym do rejestru zabytków, położonym w zachodniej części Łowicza, pomiędzy trzema ulicami: A. Mickiewicza, Żabią i Bonifraterską (dawna ul. Brudki). Jego północną granicę stanowi obecnie ogrodzenie zabudowy jednorodzinnej. Powierzchnia parku wynosi około 11400 m2 (1,14ha). Park ma nieregularny kształt wieloboku. Sąsiaduje w większości z obszarem zabudowanym: z terenem Szkoły Podstawowej nr 2, i Gimnazjum nr 2 (na południu), blokami osiedla H. Dąbrowskiego (od wschodu), zabudową jednorodzinną (od północy) oraz trójkątnym skwerem z placem zabaw (od zachodu).

Historia parku sięga początku XX w. Już w latach 20. (1923-24) planowano założenie parku w południowo-zachodniej części Łowicza, w dzielnicy Kostka. Do jego realizacji jednak nie doszło. Pomysł powrócił niemal po 10 latach, kiedy przy ul. A. Mickiewicza postanowiono wybudować nową szkołę powszechną. Budynek szkoły budowany w latach 1929-30 według projektu inż. architekta Stanisława Porczyńskiego, oddany został do użytku w 1934 r. Siedmioklasowa Publiczna Szkoła Powszechna nr 2 im. Ignacego Mościckiego w Łowiczu była wówczas najlepiej i najnowocześniej wyposażoną szkołą w mieście.

12 kwietnia 1932 r. nauczyciele szkół w Łowiczu na czele z profesorem Seminarium Nauczycielskiego w Łowiczu Władysławem Stanio, wystąpili do Rady Miasta o zgodę na założenie przy nowobudowanej szkole ogrodu botanicznego. Na początku 1932 r. przedstawiono projekt ogrodu, plan robót oraz kosztorys. Inicjatywa została przyjęta i jeszcze w tym samym roku wykonano część prac w terenie.

Inna informacja, co do początków ogrodu, widnieje w albumie fotograficznym z prac przy jego budowie, założonym przez Władysława Stanio. W. Stanio nad fotografią planu ogrodu napisał. „Na moją prośbę z dnia 7 III 1933 r. Ministerstwo W.R. i O.P. przestało mi dnia 16 II 1934 r. poniżej umieszczony plan ogrodu międzyszkolnego, opracowany przez Radcę Ministerstwa P.W. Zaykowskiego." Skoro plan ogrodu otrzymano w lutym 1934 r., przypuszczać można, że dopiero wiosną tego roku rozpoczęto jego zakładanie.

Istnieje też kilka wersji, co do autorstwa ogrodu. Bazując na informacji z albumu fotograficznego za projektanta ogrodu uznać można P.W. Zaykowskiego. W ewidencji parku stwierdza się, iż autor projektu jest nieznany, a projekt był zapewne wykonany przez ówczesnego ogrodnika miejskiego P.W. Zaykowskiego przy udziale innych nauczycieli. Zaykowski miał dużą wiedzę ogrodniczą, działał w Towarzystwie Ogrodniczym w Warszawie. Był twórcą ogrodu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Skierniewicach oraz autorem książek o tematyce ogrodowej, a więc był osobą jak najbardziej kompetentną w tej dziedzinie. Późniejsze opracowania dotyczące parku mówią także, że autorem mógł być sam W. Stanio, wielki entuzjasta i miłośnik przyrody.

Ogród zlokalizowano na tzw. Placu Bratkowickim (ówczesnym wysypisku śmieci), naprzeciw nowo powstałego budynku szkoły nr 2. Realizacją miała zająć się specjalnie powołana Sekcja Założenia Ogrodu Botanicznego. Obiekt nazwano „Miejskim Międzyszkolnym Ogrodem Przyrodniczym". Projekt przewidywał ogród ozdobny, a także część z uprawami zagonowymi i poletkami doświadczalnymi, które byłyby prowadzone przez uczniów, gdyż ogród służyć miał pokazom i doświadczeniom młodzieży wszystkich szkół powszechnych i średnich z Łowicza.

Według planu ogród miał być podzielony na kilka działów botanicznych: I. arboretum zlokalizowane na obrzeżu ogrodu (na południu, zachodzie i wschodzie) z drzewami liściastymi i iglastymi, żywopłotami oraz drzewami i krzewami owocowymi; II. dział ozdobny, który zawierał krzewy i rośliny ozdobne, kwietniki, rośliny zimotrwałe, między innymi „zegar biologiczny" w centralnej części obiektu; III. dział biologiczny i ekologiczny z bogatą kolekcją roślin występujących na różnych siedliskach, którego jednym z elementów było alpinarium położone w środkowo-zachodniej części parku.

W północnej części zlokalizowane były poletka doświadczalne i szkółka. Teren ten był odgrodzony od części ozdobnej ogrodzeniem z furtkami. Ze względu na to, że znane jest jedynie zdjęcie planu ogrodu, i jest ono średniej, jakości, to niestety część tekstu legendy, a także niektóre opisy na planie są nie do odczytania. Na styku ogrodu ozdobnego z doświadczalnym widoczny jest budynek (opis nieczytelny).

Prace rozpoczęły się już wiosną 1932 r. (lub 1934 r.) i niemal w całości wykonane zostały społecznie przez uczniów szkół łowickich pod kierunkiem W. Stanio i innych nauczycieli. Zamiar utworzenia ogrodu botanicznego urzeczywistnił się jednak tylko w formie rozplanowania wnętrza. Drzewa i krzewy posadzono w skromnym wyborze. Dział roślin zielnych pominięto. Rośliny pochodziły głównie z własnej szkółki doświadczalnej W. Stanio.

Część materiału roślinnego przysłali bezpłatnie hodowcy z Płocka (firma Koźlakowski i Żaglewski), Krochowa (firma Emil Freege) i Podzamcza (szkółka Fr. Hr. Zamoyskiego).

Uroczyste otwarcie Międzyszkolnego Ogrodu Przyrodniczego odbyło się 7 czerwca 1936 r. Było ono częścią uroczystości odbywających się wówczas z okazji 800-lecia Łowicza. W otwarciu wzięły udział władze państwowe, samorządowe i wojskowe, m.in. wojewoda warszawski P. Godlewski, płk. M. Krudowski, starosta Szymański i burmistrz Łowicza J. Myśliwiec. W albumie fotograficznym W. Stanio znajdują się też zdjęcia prawdopodobnie z roku 1938 - podpisane „Wygląd ogrodu międzyszkol. w Łowiczu w tym roku po założeniu".

Fotografie pokazują ogólny zarys kompozycji ogrodu, z podziałem na kwatery wypełnione trawnikiem z żywopłotami, rabatami kwiatowymi i młodymi drzewkami liściastymi i iglastymi w narożach kwater. Widoczne są: 2 budynki (o nieznanej funkcji) i zadaszona wiata, ławki, postument na środku zegara biologicznego, ogrodzenie i brama do ogrodu (od strony szkoły) wraz z tablicą „Miejski Międzyszkolny Ogród Przyrodniczy".

Nie jest znana późniejsza historia Międzyszkolnego Ogrodu Przyrodniczego, zwanego powszechnie ogrodem botanicznym. Prawdopodobnie podczas II wojny światowej, (jeśli nie wcześniej), ogród uległ częściowemu zniszczeniu, nie tylko z powodu braku pielęgnacji, ale również działań wojennych. Świadczyć o tym może fakt dużych zniszczeń szkoły nr 2, której budynek w czasie okupacji był zamieniony przez okupantów na magazyny i koszary, a wycofujący się w styczniu 1945 r. Niemcy całkowicie spalili jej główny gmach.

Przypuszczalnie po 1945 r. (jeśli nie wcześniej) ogród stał się publicznym zieleńcem miejskim, który bez dostatecznej pielęgnacji stopniowo zarastał i niszczał (szczególnie roślinność zielna i kwiatowa).

W 1977 r., na przełomie września i października Interdyscyplinarny Zespół Naukowo-Badawczy Ochrony Środowiska w Łodzi pod kierownictwem mgr inż. B. Jost-Jakubowskiej sporządził ewidencję parku pn. „Łowicz, zieleniec im. Mickiewicza przy ul. Brudki, woj. skierniewickie". W dokumentacji podano bardzo skróconą historię obiektu. Opisano też ówczesny stan istniejący: nazwa - zieleniec Mickiewicza (zwany też zieleńcem Brudki), typowy współczesny skwer miejski, funkcjonalnie związany z dużą szkołą podstawową, stan dobry, pow. 0,9ha.

Zieleniec z trzech stron otoczony był ulicami, natomiast z czwartej - północnej sąsiadował z posesjami prywatnymi, oddzielony płotem i siatką. Czytelne było nadal ogólne rozplanowanie ogrodu, oparte na planie koła podzielonego dwoma parami prostopadłych alejek, w środku koła kwadratowy kwietnik otoczony niskim żywopłotem z ligustru (Ligustrum vulgare)w. Pozostała część kompozycji została zatarta przez samosiew oraz podział siecią nowych dróg i licznych przedeptów. Stwierdzono, że „W obecnym stanie zadrzewienie i układ przestrzenny zieleńca nie przedstawiają dużej wartości estetycznej.". Skrócona inwentaryzacja podaje 111 sztuk drzew i krzewów w 29 gatunkach i odmianach. Do ewidencji dołączono plan poglądowy i 3 fotografie.

W 1978 r. ogród został objęty ochroną konserwatorską przez wpis do rejestru zabytków, nr dec. A-474 z dn. 16.09.1978, jako zieleniec miejski.

W latach 1987-1989 podjęto próby zagospodarowania parku im. Mickiewicza. Powstały opracowania, których autorem był S. Cholewiński, zawierające „Projekt rekonstrukcji nasadzeń roślinnych" (1987), „Projekt gospodarki szatą roślinną" (1988) oraz „Projekt techniczny rekonstrukcji alejek" (1989). Koncepcja nawiązywała do pierwotnego układu ogrodu botanicznego, szczególnie w zakresie dróg.

Projekt przewidywał nasadzenia dekoracyjnych odmian drzew i krzewów, np. dębu kolumnowego (Quercus robur 'Fastigiata), jesionu płaczącego (Fraxinus excelsior 'Pendula), purpurowolistną odmianę klonu {Acer platanoides 'Fassen's Black). Zaproponowano wprowadzenie drzew i krzewów iglastych: modrzewie (Lańx decidua), daglezje (Pseudotsuga taxifolia), sosny (Pinus strobus i P. cembra), cyprysiki {Chamaecyparis pisifera 'Filifera), a także warstwę krzewów liściastych. Z projektu tego zrealizowano tylko ułożenie płyt chodnikowych w ciągu między ulicą Brudki a Żabią.

Kolejnej próby zagospodarowania parku podjął się w 1994 r. ogrodnik miejski Stanisław Olecki, który również chciał nawiązać do planów przedwojennych. Brak jednak informacji czy cokolwiek zostało zrealizowane.

W 2007 r. inną inicjatywą w ramach projektu "Parki i ogrody oczami młodzieży" była próba inwentaryzacji parku im. A. Mickiewicza przez uczniów z sąsiadującej z parkiem Szkoły Podstawowej nr 2. Powstało opracowanie pt. „Park Mickiewicza w Łowiczu", w którym opisano historię parku, stan istniejący (zinwentaryzowano 27 gatunków), a także zaproponowano utworzenie w parku ścieżki dydaktycznej prezentującej 19 najokazalszych drzew. W 2011 r. zdecydowano się na ponowne podjęcie działań związanych z rewitalizacją tego parku.

Szczególnie ozdobnymi drzewami w parku są: glediczja trójcierniowa (Gleditsia triacanthos), purpurowa odmiana jaworu (Acer. pseudoplatanus 'Atropurpureum), morwa biała (Morus alba), odmiana kolumnowa dębu (Quercus robur Fastigiata) i odmiana płacząca jarząbu (Sorbus