Wystawa majoliki artystycznej z manufaktur Michała Piotra Radziwiłła, urządzana jest w obszernej hali dawnej malarni, w budynku nieborowskiej Manufaktury. Obejmować będzie ona następujące strefy tematyczne:

1. Historia i technologia
2. Historyczna malarnia
3. Książe Michał Piotr Radziwiłł – twórca manufaktury majolikowej
4. Pracownia ceramiczna
5. Majolika przeznaczona do wnętrz sakralnych
6. Inspiracje: Antyk, Europa, Wschód
7. Wątki historyczno-patriotyczne
8. Wielka Wystawa Majoliki nieborowskiej w Hotelu Europejskim 1884
9. Majolikowe przedmioty codziennego użytku na stole i w ogrodzie
10. Manufaktura mebli Michała Piotra Radziwiłła w Szpanowie

Przygotowanie nowej ekspozycji Muzeum możliwe jest dzięki dotacji pozyskanej w 2014 roku w konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Uroczyste otwarcie nowej wystawy Majoliki Nieborowskiej oraz inauguracja Roku Jubileuszowego 70-lecia Muzeum w Nieborowie i Arkadii pod Honorowym Patronatem Pierwszej Damy, Anny Komorowskiej, Małżonki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, odbędzie się 30 kwietnia 2015 r.

Historia
Manufaktura majoliki artystycznej i mebli zwaną „rzeźbiarnią”' w Nieborowie zostały założone w grudniu 1881 r. przez ówczesnego właściciela dóbr Michała Piotra Radziwiłła. Książę działał na fali popularnej wówczas filozofii pozytywistycznej odnowy społeczeństwa przez ,,pracę organiczną'' i ,,pracę od podstaw'', szukając zarazem dróg odnalezienia polskiej wersji, „sztuki stosowanej do przemysłu”.

Obie manufaktury produkowały wyroby w oparciu o własne wzorce projektowe, zatrudniając okolicznych utalentowanych rzemieślników i samorodnych artystów, pochodzących z warstwy zubożałego ziemiaństwa i mieszkańców wsi. Manufakturą w Nieborowie kierował sprowadzony z Francji syn polskiego emigranta politycznego Stanisław Thiele, specjalista wytopu ceramiki majolikowej zatrudniająca pracowników i dekoratorów rekrutujących się spośród uzdolnionych młodych mieszkańców pobliskich wsi oraz uczniów warszawskiej Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. Działała bardzo wydajnie do 1885 roku, rozprowadzając swoje wyroby na znacznym obszarze Królestwa Polskiego i zachodnich guberni Cesarstwa Rosyjskiego.

Ukoronowaniem działalności manufaktury była urządzona w czerwcu 1884 w Hotelu Europejskim w Warszawie wielka wystawa wyrobów majolikowych z Nieborowa, która spotkała się z dużym zainteresowaniem publiczności warszawskiej. W 1886 roku nastąpiło załamanie produkcji, spowodowane nasyceniem rynku wyrobami i zmianą gustu odbiorców. Książę odsprzedał część urządzeń Stanisławowi Thiele, który już na własną rękę, lecz z miernym skutkiem prowadził produkcję majoliki jeszcze do 1897 roku.

W okresie rozkwitu manufaktura produkowała ozdobne piece i kominki, wazony i amfory, żardiniery i wazy, talerze i drobne przedmioty o przeznaczeniu użytkowym i dekoracyjnym. Projektowaniem i dorywczym zdobieniem wyrobów zajmował się sam książę-właściciel i dyrektor Stanisław Thiele, a obok nich rzeźbiarz Sławomir Celiński, który kształtował formy modelowe. Zdobieniem zajmowali się malarze dekoratorzy.

Wyroby manufaktury nieborowskiej sygnowane były do 1885 roku znakiem fabrycznym MPR (Michał Piotr Radziwiłł) zwieńczonym mitrą książęcą, a od 1886 wiązaną sygnaturą ST (Stanisław Thiele) umieszczoną obok znaku książęcego. Od 1889 sygnatura ST była stosowana już samodzielnie. Obok tych znaków spotyka się często sygnatury malarzy dekoratorów oraz niekiedy cyfry oznaczające daty lub numery serii wyrobów.