Spektakl zaprezentowany zostanie na dziedzińcu pałacowym w sobotę, 7 września 2019 r. o godz. 20.00. Wstęp wolny.

Czytamy w zaproszeniu: „Po bezapelacyjnym sukcesie Fausta w 2018 r., pragniemy Państwa zaprosić na kolejne spotkanie z operą. Tym razem podejmujemy klasykę – „Don Giovanni” Wolfganga Amadeusza Mozarta. Opowieść o awanturniku i kobieciarzu - Don Juanie swój początek ma w średniowiecznej Hiszpanii. Don Juan Tenorio rodem z Sewilli, zamordowawszy ojca jednej z uwiedzionych dziewcząt, Donny Anny, komandora Don Gonzala de Ulloa - zostaje porwany przez moce piekielne i tak kończy swą cyniczną karierę podbojów miłosnych.

Wyobraźnia ludu przetwarzała w ciągu wieków tę opowieść w różny sposób. Don Juan nie jest zwykłym zbrodniarzem, jest piękny, młody, odważny, a sztuką uwodzenia posługuje się ze zniewalającą biegłością. Ta barwna postać stała się inspiracją nie tylko dla pisarzy (Molier), ale i dla kompozytorów. Już od XVII stulecia włoskie teatry muzyczne chętnie wystawiały Don Giovanniego, prześcigając się w kolejnych interpretacjach historii słynnego hiszpańskiego podrywacza.

Temat ten zainspirował również Mozarta. Pierwsze wykonanie opery Don Giovanni zaplanowano w Pradze na dzień 14 października 1787. Premierą chciano uświetnić pobyt w Pradze arcyksiężniczki Marii Teresy, bratanicy cesarza. Maria Teresa poślubiła per procura saskiego księcia Antoniego Klemensa i udawała się przez Pragę do Drezna na spotkanie z małżonkiem. Towarzyszył jej w podróży młodszy brat, Franciszek.

Oboje przywdzieją w przyszłości korony: Franciszek zostanie cesarzem Austrii, Maria Teresa - królową Saksonii. Wizyta arcyksiążąt była dla prażan ważnym wydarzeniem. Premiera Don Giovanniego miała stanowić jej artystyczną kulminację. Nie udało się jednak Mozartowi ukończyć przygotowań do opery na czas, dlatego zastąpiono ją Weselem Figara na wyraźny rozkaz cesarza Józefa II.

Ostatecznie do premiery doszło 29 października. Prażanie nie zawiedli Mozarta - Don Giovanni wzbudził entuzjazm. Pośród tłumnie przybyłej publiczności zasiadł na widowni przebywający akurat w Pradze 62-letni Giacomo Casanova, co z uwagi na temat sztuki wydaje się osobliwym zbiegiem okoliczności.

Po spektakularnym triumfie w Pradze, cesarz zapragnął pokazać wiedeńczykom Don Giovanniego, jedna Mozart dokonał w tej wersji dość istotnych zmian. Do premiery doszło w maju 1788 r. Zakochani w słodkim bel canto wiedeńczycy, z trudem godzili się z proponowanym przez Mozarta stylem dramatycznym. To wtedy miały paść często cytowane słowa cesarza: „Opera jest boska, jest może piękniejsza od Figara, ale to nie jest potrawa na zęby moich wiedeńczyków”, Mozart odrzekł nie zmieszany: „Dajmy im czas, by to przeżuli”. Istotnie, Don Giovanni miał piętnaście powtórzeń, stopniowo zyskując uznanie.

Don Giovanni Mozarta odnosi się do ówczesnej włoskiej opery buffa, która łagodzi wymowę moralną przesadnym akcentowaniem momentów komicznych, zacierając granice między komedią a farsą.

Reżyseria - Jitka Stokalska
Kierownictwo muzyczne, dyrygent - Marta Kluczyńska

Obsada:
Don Giovanni - Marcin Hutek
Il Commendatore - Łukasz Jakubczak
Donna Anna - Monika Buczkowska
Don Ottavio - Jacek Szponarski
Donna Elwira - Agnieszka Grala
Leporello - Paweł Michalczuk
Masetto - Marcel Legun
Zerlina - Justyna Gęsicka
Orkiestra Muzeum w Nieborowie i Arkadii "La Scoperta"
Współpraca muzyczna i realizacja recitatiwów - Volker Perplies
Chór - mediaChoir
Kostiumy i scenografia - Katarzyna Bublewicz
Choreografia – Joanna Drabik
Projekcje multimedialne - Barbara Szewczyk, Piotr Majewski
Asystent reżysera - Jacek Szponarski

Produkcja i organizacja wydarzenia:
Monika Antczak (Muzeum w Nieborowie i Arkadii)
Beata Stępień (Muzeum w Nieborowie i Arkadii)
Maciej Radziwiłł (Fundacja Trzy Trąby)
Marta Straszyńska (Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków oddz. warszawski)
prof. Dorota Radomska (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina )

Jitka Stokalska: „Zmierzenie się z Don Giovannim, rok po wystawieniu Fausta, właśnie tu, w Nieborowie jest dla mnie niezwykle interesujące. Nie ma tu co prawda możliwości inscenizacyjnych, jakie są w teatrze, ale w zamian jest coś znacznie ważniejszego – wiekowy pałac, który dzięki projekcji multimedialnej zgubi kompletnie swoja materialność i dowolnie będzie zmieniał się w inną odrealnioną przestrzeń.

W otoczeniu pięknego nieborowskiego ogrodu ze starymi drzewami, na tle rozgwieżdżonego nieba stanie się prawdziwą, ale zagadkową scenerią. Jest to idealne miejsce do zadawania pytań, przekraczania granic, „wzywania” nieskończoności, prowokacji, buntu, szukania wyjścia z matni za wszelką cenę, czyli wszelkich uczuć towarzyszących tytułowemu bohaterowi opery.

Don Giovanni nie liczy się z nikim i niczym. Zuchwale prowokuje niebiosa, bada granice wolności człowieka. Genialny finał drugiego aktu zadaje mnóstwo pytań, na które nie usłyszymy odpowiedzi…lęk człowieka przed nieznaną otchłanią Mozart ujął w finałowym sekstecie”

ORGANIZATORZY:
Muzeum w Nieborowie i Arkadii
Fundacja Trzy Trąby
Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków oddz. warszawski

PATRONAT
Marszałek Województwa Łódzkiego

PARTNERZY
Teatr Wielki - Opera Narodowa
Powiat Łowicki
Fundacja PZU

STOART
Instytut Muzyki i Tańca
Mazowiecki Instytut Kultury

UWAGA MIESZKAŃCY ŁOWICZA:
Dzięki uprzejmości Starostwa Powiatowego w Łowiczu będzie możliwość skorzystania z bezpłatnego transportu.
Łowicz (Stary Rynek) - Nieborów
WYJAZD: godz.18.00 oraz godz. 19.00
Nieborów - Łowicz (Stary Rynek)
WYJAZD: godz. 23.00 oraz 00.00.

UWAGI ORGANIZATORÓW:
Czas trwania spektaklu: 2,5 h + przerwa 20 min.

Proponujemy zabrać ciepłe okrycie, w miarę możliwości miejsce do siedzenia (składane krzesełko). Przewidujemy ok. 300 miejsc siedzących, nie prowadzimy rezerwacji miejsc.