Połączenie to nie jest przypadkowe. Autorka pracy, od wielu lat zajmuje się tworzeniem unikatowych książek artystycznych. Instalacja, która jest również książką – powstałą w latach 2010–2014 jako część pracy doktorskiej obronionej na Wydziale Grafiki w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – zainspirowana została XVIII-wiecznym zjawiskiem historycznym, jakim był ogród wolnomularski i znajdujące się w nim zagadkowe ścieżki inicjacyjne. Jest to kompozycja złożona z szesnastu belek pokrytych kaligraficznymi napisami.

Cytaty z wybranych utworów poetyckich stanowią swoisty tomik, który można czytać, chodząc wśród jego „kart”, to jest belek. A także komponować jego treść dość dowolnie, przechodząc od belki do belki wedle własnego, indywidualnego życzenia. Niemniej, autorsko zostały wśród nich wytyczone dwie ścieżki: „ścieżka serca” i „ścieżka rozumu”, które ilustrują słowa Alexandra Pope’a: „Błądząc wśród drzew cichych/ daleko od tłumu/ dochodzi obowiązków/ serca i rozumu” (Las Windsorski). Praca zainspirowana jest przede wszystkim Ogrodem Arkadyjskim, ale też innymi parkami wolnomularskimi, które zwano w XVIII stuleciu filozoficznymi, stąd jej tytuł – Ogród filozoficzny.

Idea ułożenia ogrodu (parku krajobrazowego) zbudowanego z serii obrazów posiadających wymowę symboliczną i połączonych meandrującymi ścieżkami pochodzi z terenu wolnomularstwa. Takimi ogrodami były warszawski Natolin, Solec, Na Górce, Marymont, Bielany, także Dobrzyca, Warklany, Sofijówka i oczywiście Arkadia. Jej twórczyni, Helena Radziwiłłowa, była członkinią loży Dobroczynność, działającej w Warszawie w latach 80. XVIII wieku. Jej związki z wolnomularstwem potwierdza także lista zaproszonych do współpracy nad kształtowaniem oblicza Arkadii artystów-wolnomularzy, z Szymonem Bogumiłem Zugiem na czele, członkiem najważniejszej w Warszawie w 2. połowie XVIII wieku loży Cnotliwy Sarmata.