Kocioł otrzymali go od Sławomira Małachowskiego, z którym poznali się na targach przemysłu obronnego w Kielcach. Nie był jednak kompletny. Miał m.in. oderwaną pokrywę i trudno było określić z jakiego modelu kuchni polowej mógł pochodzić. Dzięki współpracy z jednym z muzeów, udało mu się przywrócić pierwotny wygląd i funkcję.

Dlaczego znalazł się w zbiorach Stowarzyszenia? Wojsko Polskie, po 1918 i 1920 roku, otrzymało do swojej dyspozycji grupę kuchni polowych, będących niegdyś w zasobach przeróżnych armii zaborczych, także formacji sojuszniczych np. francuskich. Każda z nich miała inne parametry. Sprzęt był w różnym stanie zużycia. Aby ujednolicić wyposażenia wojska podjęto więc działania, których finalnym produktem miała być kuchnia polowa polskiej produkcji.

Do współpracy zaproszono m.in. firmy Odlew i Zieleniewski. Pierwsze kuchnie rodzimej produkcji dla Wojska Polskiego nosiły oznaczenie kuchni polowej wz 23 i 23a. Wyprodukowano i zmagazynowano ich ok. 1500 sztuk. W roku 1930 powiększono stany pododdziałów, w związku z czym opracowano nową kuchnię wz 31. Głowna różnicą tej kuchni polowej, były większe kotły – wyjaśnia Piotr Marciniak, prezes „dziesiątaków”.